ÇOCUKLUK

Daha dün idi,  fistan gibi önlük üzerimde 

Lastik pabuçlarımla, okulda  seğirttiğim

Kavurgam cebimde

Tahta atlara binip,  taş duvarlar arasında 

Ateş edip , silahçılık oynadığım

Tahta atım,  Met çelik çubuğum

Atladığım ipim, kağıt üçgen uçurtmam, 

Şeker pancarından arabam

Şimdi hangi yerlerde kim bilir?

Şu killik üstü, şu karşı ki dağlar 

Kim bilir hangi anılarımızı saklar

Tepeden  aşağı lastik tekerimi  yuvalar

Ardından seğirtip derede yakalar

Ne güzeldi… çocukluğumda oyunlar

Ey çocukluk!  

Senle güzel dağlar, taşlar, ovalar

Etrafta koşturmaca nice hayvanlar

ufacık taşlar , ellerimizde uçurtmalar

Seninle… ne kadar  güzeldi  oyuncaklar

Bahar gelince dağlara, ovalara  koşar

 Ebegümeci daha nice otlar

Toplayıp sepetine minicik  kızlar

Neşeyle evlerin  yolunu tutar

Ne güzel…çocukluğumdan  bu  anılar

Köyümün pınarlarından kaynayan sular

Avuç  avuç içse , insan  doyar.

Yemyeşildi rengarenkti ovalar

Küçük küçük  akan sular

Ne güzeldi çocukluğumda  bütün varlıklar

Şimdi kaç yıl oldu sana dönmeyeli 

Ey çocukluk!

Ne kadar sürermiş bu kısa yolculuk

Tebessüm edip hatırlarım…

 Senden kalan, bu  ne kadar  güzel  mutluluk 

Senden kalan, bu  ne kadar  güzel  mutluluk.

ALİ HANLI